บทที่ 317

เซียวจ่วนพูดอย่างจนใจ “พี่มาหาเธอจริงๆ นะ หลายปีมานี้ พ่อกับแม่คิดถึงเธอมาตลอด”

เมื่อพูดถึงคุณพ่อคุณแม่เซียว ดวงตาของฉือมู่เจินก็อดไม่ได้ที่จะร้อนผ่าว

เธอหันหน้าไป พูดเสียงเบา “คุณพ่อคุณแม่... สบายดีไหมคะ?”

ตอนนั้นครอบครัวฉือทิ้งเธอไว้ที่หน้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ตอนอายุห้าขวบ เซียวเฉิง นายน้อย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ